nadchodzi czasem taki dzień, dzień w którym nie ogarniasz samej siebie. nie znasz swojej osoby, nie widzisz jej ani nie czujesz. zanika również w Tobie jakakolwiek nadzieja lub radość, która Cię podtrzymuje w postanowieniach i daje siłę do dalszego działania.
nadchodzi czasem taki dzień, dzień w którym chcesz się poddać. nie masz ochoty na nic, każdy dzień zlewa się z poprzednim i nie widzisz żadnych perspektyw, związanych z własną przyszłością. płaczesz, wkurwiasz się, Twoja dusza i serce krzyczą oraz duszą się pod naciskiem jakże (nie)znajomych uczuć; potrzebujesz czułości, silnych dłoni, niekontrolowanych pocałunków, zwykłego przytulenia, intymności, erotyzmu... pragniesz jednej osoby.
właśnie ostatnio mam takie dni.
dzień pierwszy: płacz, tęsknota, ból spowodowany brakiem zwykłych codziennych wspólnych rzeczy. potrzeba zapewnienia, jeszcze większej ilości kocham Cię, zapuchnięte oczy rano i dziwna pustka w środku. niby lepiej, ale jednak nie.
dzień drugi: wkurwianie się, ale tylko początkowe. faza pierwsza. jednak ta złość i niechęć ustępują pragnieniom ukrytym gdzieś za sercem. godzinna, ciągnąca się cały dzień rozmowa pisana o niespełnionych wariacjach, kierującymi się tym, co każde z nas ma między nogami. chwilowe zaspokojenie, ulga, pewność wszystkiego, ale tylko na moment...
dzień trzeci, dzisiejszy: chce mi się, kurwa, ryczeć, siedzieć w domu i nie wychodzić. chcę go mieć w końcu przy sobie.

kochanie, ile dni jeszcze zostało?
jak dobrze pójdzie to 61 a nie 74...
trzymajmy się tych 61.

"nie ma większej miłości jaką mógłbym Ci dać.
tak bardzo Cię kocham."

kto by się spodziewał, że będę swoją przyszłość planować z kimś, kogo kocham i to jeszcze ponad tysiąc kilometrów od mojego obecnego pobytu. nigdy nie byłam pewna tego na jakie studia chcę iść. a teraz, kiedy męczę się na obecnym kierunku w technikum i nadal nie wiem co mam ze sobą począć po maturze, coraz bardziej upewniam się w przekonaniu, że studia przynajmniej jak na razie nie są dla mnie. kochanie, Ty się niczym nie martw, ja Ci pomogę wierzę, że mi pomożesz i wierzę, że przy mnie będziesz. ale jedyne czego pragnę to mieć Ciebie każdego dnia przy sobie. budzić się i zasypiać przy Tobie.kochany, do matury przetrzymam wszystko, a później chcę rano pić kawę w Twoim towarzystwie i wieczorami malować paznokcie na wybrany przez Ciebie kolor.

grudzień zapowiada się kolejnym pięknym miesiącem w moim życiu: cały miesiąc będziesz w zasięgu ręki, a stary rok zakończymy razem i razem zaczniemy nowy. cztery dni sami, przed kominkiem, w drewnianym domku w górach.

jest mi tak cholernie źle... wszystko jest nie tak; nie tak miało być. każda godzina jest poprzestawiana, coś co powinno zaczynać się znacznie wcześniej to rozpoczyna się zbyt późno i kończy o nieodpowiedniej porze. konsekwencją tego jest brak czasu na kilka wspólnych słów... jesteś prawie tysiąc kilometrów ode mnie, a późniejszym wieczorem nie jesteśmy w stanie podzielić się jak każdemu z nas minął dzień.
kochanie, skoro teraz, na samym początku, jest już ciężko, to co będzie później...?

od wczoraj równe sto dni